vĭrĭdĭtās, ātis, f. (viridis),

¶ 1 la verdure, le vert : Cic. CM 51 ; 57 ; Plin. 37, 76

¶ 2 [fig.] verdeur, vigueur : Cic. Læl. 11 ; Tusc. 3, 75 ; Prov. 29.