vĭrĭdis, e (vireo),

¶ 1 vert, verdoyant : colles viridissimi Cic. Verr. 2, 3, 47, collines si verdoyantes ; viridia ligna Cic. Verr. 2, 1, 45, bois vert ; viridiores herbæ Plin. 6, 185, herbes plus vertes

¶ 2 [fig.] vert, frais, vigoureux : viridiora præmiorum genera Cic. Rep. 6, 8, des genres de récompenses plus frais, plus vigoureux ; [en parl. de pers.] Curt. 10, 5, 10 ; viridis senectus Virg. En. 6, 304, verte vieillesse, cf. Sen. Ep. 66, 1 ; Plin. Min. Ep. 7, 24, 1 ||
frais, jeune : caseus Col. Rust. 7, 8, 1, fromage frais ||
sonus viridior Gell. 2, 3, 1, son [de lettres] plus frais, plus vif, plus fort. ↣ gén. pl. viridum Stat. Th. 2, 279.