turpĭtĕr (turpis),
¶ 1 d'une manière laide, hideuse, difforme :
Hor. P. 3 ;
Ov. Am. 2, 17, 20
¶ 2 [moralt] d'une manière honteuse, etc. :
Cic. Tusc. 3, 36, etc. ;
Cæs. G. 7, 20, etc.
||
turpiter præteriiCic. Clu. 139,
à ma honte, j'ai oublié ||
turpiusOv. Tr. 5, 6, 13 ;
turpissime
Cic. Nat. 1, 29 ;
Sen. Ep. 82, 12.
turpiter præterii
turpius