tĕnŭĭtĕr,

¶ 1 d'une façon mince, fine : Cæs. G. 3, 13 ||
[fig.] avec finesse, subtilité : Cic. Or. 46 ; tenuius Cic. Inv. 2, 51

¶ 2 maigrement, chétivement : Ter. Phorm. 145 ||
[fig.] Cic. Verr. 2, 2, 157 ; tenuissime Cic. Verr. 2, 4, 35.