sōns, sontis, adj.,
¶ 1 nuisible :
Fest. 297 ;
P. Fest. 296
¶ 2 coupable, criminel :
Virg. En. 10, 854 ;
Ov. M. 7, 847, etc.
||
[subst.] sons, m., un coupable :Cic. Phil. 2, 18 ;
Fam. 4, 13, 3 ;
Off. 1, 82.
↣ gén. pl. -tium ; mais -tum
Stat. Th. 4, 475.
[subst.] sons, m., un coupable :