singŭlārĭtās, ātis, f. (singularis),

¶ 1 le fait d'être unique, unité : Tert. Val. 37, etc. ||
célibat : Tert.

¶ 2 [gramm.]

a) nombre singulier : Char. 93, 4 ;

b) unité, nombre un : Capel. 7, 774, etc.