mordāx, ācis (mordeo),

¶ 1 habitué à mordre, mordant : Pl. Bacch. 1146 ||
pointu, tranchant, mordant, piquant : Hor. O. 4, 6, 9 ; Ov. Ars 2, 417 ; Plin. 18, 61

¶ 2 [fig.] mordant, caustique, satirique : Hor. Ep. 1, 17, 18 ; Ov. Tr. 2, 1, 563 ||
mordaces sollicitudines Hor. O. 1, 18, 4, inquiétudes qui rongent ||
-cior Plin. 18, 61 ; -issimus Plin. 17, 45.