fŭgĭtō, āvī, ātum, āre (fugio),

¶ 1 intr., s'empresser de prendre la fuite : Ter. Eun. 847

¶ 2 tr., fuir, éviter : Pl. Pœn. 508 ; Ter. Phorm. 835 ; Cic. Amer. 78 ||
[avec inf.] éviter de : Ter. Hec. 776 ; Lucr. 1, 658.