vĕternōsus, a, um (veternus), atteint de somnolence, de léthargie : Plin. 20, 24 ; Cat. d. Gell. 1, 15, 9, cf. P. Fest. 369 ||
[fig.] languissant, endormi, engourdi : Ter. Eun. 688 ; artificium veternosissimum Sen. Ep. 82, 19, art le plus léthargique qui soit [= vain].