vērĭdĭcus, a, um (verus et dico),

¶ 1 véridique, qui dit la vérité : Lucr. 6, 6 ; Cic. Div. 1, 101 ; Liv. 1, 7, 10

¶ 2 qui est dit vrai, confirmé par la vérité, par les faits : Plin. 7, 69 ; 18, 25.