Retour
vēna,
Page numérisée
1 Vĕnāfĕr,
Ouvrir
vēnābŭlum,
ī,
n. (venor), épieu de chasseur :
Cic.
Fam.
7, 1, 3 ;
Virg.
En.
4, 131
||
venabula sagittarum
Plin.
8, 26,
épieux servant de flèches.