trīstĕ (tristis), n. pris advt,

¶ 1 tristement : Stat. Th. 4, 19 ; Hor. S. 1, 8, 41 ||
-tius Prop. 2, 20, 2

¶ 2 avec beaucoup de difficultés : Cic. CM 67 ||
durement : Cic. Fam. 4, 13, 5.