tractābĭlis, e (tracto),

¶ 1 qu'on peut toucher ou manier, palpable, maniable : Cic. Tim. 13 ; Plin. 18, 261, etc. ||
vox tractabilis Quint. 11, 3, 40, voix flexible ||
non tractabile cælum Virg. En. 4, 53, ciel intraitable, orageux

¶ 2 [fig.] maniable, traitable, flexible, souple : virtus tractabilis Cic. Læl. 48, vertu traitable ; nihil est eo tractabilius Cic. Att. 10, 11, 3, rien n'est plus docile que lui.