tortŭōsus, a, um (tortus),

¶ 1 tortueux, sinueux, qui forme des replis : Cic. Nat. 2, 136 ; 2, 144 ; Clu. 180 ; Liv. 27, 47, 10 ; tortuosior Plin. 11, 255 ||
[fig.] entortillé, embarrassé, compliqué : Cic. Ac. 2, 98 ; Div. 2, 129 ; tortuosum ingenium Cic. Læl. 65, esprit plein de détours ; tortuosissimus Aug. Conf. 2, 10

¶ 2 tortuosior urina Plin. 21, 173, écoulement difficile de l'urine.