tĕmĕrārĭus, a, um (temere),
¶ 1 qui arrive au hasard, accidentel :
Fest. 169, 10 ;
haud ou non temerarium est
Pl. As. 262 ;
Aul. 184,
ce n'est pas l'effet du hasard
¶ 2 inconsidéré, irréfléchi : homines temerarii atque imperiti
Cæs. G. 6, 20, 2,
des hommes irréfléchis et sans expérience, cf.
Cæs. G. 1, 31, 13 ;
Cic. Inv. 1, 2 ;
Dej. 16 ;
Tusc. 3, 4
||
qui n'est pas pesé : consilium tam temerariumCic. Quinct. 81,
entreprise si inconsidérée, cf.
Cic. Nat. 1, 1 ;
Cæc. 34 ;
vox temeraria
Liv. 23, 22, 9,
parole irréfléchie, lancée à la légère ||
[poét.] tela temerariaOv. M. 2, 616,
traits lancés au hasard ||
temerarium est avec inf.Plin. Min. Ep. 4, 9, 10,
c'est folie que de.
qui n'est pas pesé : consilium tam temerarium
[poét.] tela temeraria
temerarium est avec inf.