tēctus, a, um,

¶ 1 part. de tego

¶ 2 adjt :

a) caché, couvert, souterrain : Hirt. G. 8, 41, 4 ;

b) [fig.] verba tecta Cic. Fam. 9, 22, 5, mots couverts, cf. Cic. Fam. 9, 22, 1 ; occultior atque tectior cupiditas Cic. Amer. 104, passion mieux cachée et dissimulée ||
notionem de fortitudine tectam atque involutam habere Cic. Tusc. 4, 53, avoir sur le courage des idées confuses et voilées ||
in dicendo tectissimus Cic. de Or. 2, 296, très circonspect dans ses discours ; tectiores Cic. Or. 146, plus discrets ; tecti ad alienos Cic. Amer. 116, discrets, réservés avec les étrangers.