tēctus, a, um,
¶ 1 part. de tego
¶ 2 adjt :
a) caché, couvert, souterrain :
Hirt. G. 8, 41, 4 ;
b) [fig.] verba tecta
Cic. Fam. 9, 22, 5,
mots couverts, cf.
Cic. Fam. 9, 22, 1 ;
occultior atque tectior cupiditas
Cic. Amer. 104,
passion mieux cachée et dissimulée ||
notionem de fortitudine tectam atque involutam habereCic. Tusc. 4, 53,
avoir sur le courage des idées confuses et voilées ||
in dicendo tectissimusCic. de Or. 2, 296,
très circonspect dans ses discours ; tectiores
Cic. Or. 146,
plus discrets ; tecti ad alienos
Cic. Amer. 116,
discrets, réservés avec les étrangers.
notionem de fortitudine tectam atque involutam habere
in dicendo tectissimus