tăcĭturnus, a, um (tacitus), taciturne :
Cic. Sest. 21
||
silencieux :Nep. Att. 22, 2 ;
Hor. O. 3, 29, 24 ;
Prop. 1, 18, 1
||
ingenium statua taciturniusHor. Ep. 2, 2, 83,
un talent [un h. de talent] plus muet qu'une statue ||
taciturnissimusPl. Curc. 20.
silencieux :
ingenium statua taciturnius
taciturnissimus