Sŏdŏma, æ, f. Sedul. Carm. pasch. 1, 121, Sŏdŏmum, ī, Sol. 35, et Sŏdŏma, ōrum, n., Tert. Apol. 40, Sodome [ville de Palestine détruite par le feu du ciel] ||
-mītānus, a, um, de Sodome : Eccl. ; -mītānī, habitants de Sodome ||
-mītĭcus, a, um, de Sodome : Avit. Carm. 3, 51.