sŏcĭĕtās, ātis, f. (socius),

¶ 1 association, réunion, communauté, société : hominum inter ipsos Cic. Leg. 1, 28, la société humaine ; societas generis humani Cic. Læl. 20, la société du genre humain ; societatem cum aliquo coire... dirimere Cic. Phil. 2, 24, nouer une association avec qqn, la rompre ; nulla societas nobis cum tyrannis est Cic. Off. 3, 32, il n'y a pas de société entre nous et les tyrans ; societas vitæ Cic. Amer. 111, la vie sociale ; vir conjunctissimus mecum consiliorum omnium societate Cic. Br. 2, homme qu'une complète communauté d'idées liait à moi étroitement ; facti, consilii societas Cic. Phil. 2, 26 ; 2, 32, participation à un acte, à une entreprise, cf. Cic. Verr. 2, 4, 136 ; omnium facinorum sibi cum Dolabella societatem initam confiteri Cic. Phil. 13, 36, avouer qu'une association pour tous les crimes le lie à Dolabella

¶ 2 association commerciale, industrielle ; société, compagnie : fecit societatem earum rerum quæ in Gallia comparabantur Cic. Quinct. 12, il forma une association relative aux produits que l'on se procurait en Gaule ; magna fide societatem gerere Cic. Quinct. 13, gérer une association très honnêtement ||
société fermière, compagnie des fermiers publics : Cic. Br. 85 ; Sest. 32 ; Mur. 69 ; Planc. 32

¶ 3 union politique, alliance : cum Ptolomæo societas erat facta Cæs. C. 3, 107, 2, une alliance avait été contractée avec Ptolémée, cf. Cæs. G. 6, 2, 2 ; Sall. J. 77, 2 ; Nep. Con. 2, 2 ; Alc. 4, 7.