sĭmŭlātĭō, ōnis, f. (simulo),
¶ 1 simulation, faux semblant, feinte :
Cic. Off. 2, 43 ;
3, 61 ; etc.
¶ 2 avec gén. : insaniæ
Cic. Off. 3, 97,
feinte démence, folie simulée, cf.
Cic. Br. 53 ;
Læl. 92 ; etc. ;
Cæs. G. 6, 8, 2 ;
C. 3, 28, etc.
||
Fausti simulationeCic. Sulla 54,
en prétextant Faustus, cf. Pomp. 66 ;
Fam. 11, 3, 5 ;
Tac. H. 2, 61 ;
per simulationem amicitiæ
Cic. Quir. 21 ;
cum simulatione timoris
Cæs. G. 5, 50, 5,
en feignant l'amitié, la crainte.
Fausti simulatione