sĭgillārīcĭus, a, um (sigillum), servant à cacheter : Vop. Aur. 50 ||
subst. n. sing. sigillaricium Vop. Aur. 50, 2, c. Sigillaria 1, §{}~1 ||
n. pl., cadeau de statuettes : Spart. Hadr. 17, 3 ; v. Sigillaria 1.