sērus, a, um,

¶ 1 qui a lieu tardivement, tardif : sera gratulatio Cic. Fam. 2, 7, 1, félicitations tardives ; spe omnium serius bellum Liv. 2, 3, 1, guerre plus tardive qu'on ne pensait ; serissima omnium pirus Plin. 15, 55, poirier le plus tardif de tous ||
serus redeas Hor. O. 1, 2, 45, puisses-tu retourner tard [au ciel] ; pœna sera venit Tib. 1, 10, 3, le châtiment vient tard ; sera lumina accendere Virg. G. 1, 251, allumer les feux du soir ||
seri studiorum Hor. S. 1, 10, 21, gens qui apprennent sur le tard ||
serus versare... Prop. 3, 5, 35, qui tarde à faire tourner...

¶ 2 qui a de la durée : sera ulmus Virg. G. 4, 144, ormeau déjà grand

¶ 3 trop tardif, trop retardé : Cic. Phil. 5, 1 ; Quint. 12, 1, 31 ; serum auxilium venerant Liv. 3, 5, 15, ils étaient venus au secours trop tardivement, cf. Liv. 27, 20, 3 ||
venis serus Ov. H. 17, 107, tu viens trop tard.