sĕpultūra, æ, f. (sepelio), derniers devoirs, sépulture : Cic. Tusc. 1, 102 ; Leg. 2, 56 ; Verr. 2, 5, 134 ; aliquem sepultura adficere Cic. Div. 1, 56 ; corpus ad sepulturam dare Cic. Phil. 2, 17, ensevelir qqn, le corps de qqn.