sĕdentārĭus, a, um (sedens),

¶ 1 à quoi on travaille assis : Col. Rust. 12, 3, 8

¶ 2 qui travaille assis : Pl. Aul. 507 ||
[fig.] muta ac sedentaria assentiendi necessitas Plin. Min. Pan. 73, 3 = assentatio necessaria, une approbation forcée, muette et immobile [au sénat].