1 sēdātus, a, um,
¶ 1 part. de sedo
¶ 2 adjt, calme, paisible :
Cic. Or. 39 ;
sedatiore animo
Cic. Att. 8, 3, 7,
avec plus de calme, cf.
Virg. En. 12, 18 ;
sedato gradu
Liv. 25, 37, 15,
sans hâte ||
in numeris sedatiorCic. Or. 176,
plus modéré dans l'usage du nombre oratoire ||
sedatissimusHer. 3, 24.
in numeris sedatior
sedatissimus