rŭbēscō, bŭī, ĕre, intr. (rubus),

¶ 1 devenir rouge, rougir : Virg. En. 3, 521 ; 7, 25 ; 8, 695 ; Ov. M. 2, 116, etc.; Plin. 21, 74

¶ 2 rougir [honte, timidité] : Sen. Ep. 11, 4.