rĕmollĭō, ītum, īre, tr.,

¶ 1 amollir : Col. Rust. 2, 11, 2 ; Ps. Apul. Herb. 3, 9

¶ 2 [fig.] amollir, énerver : Ov. M. 4, 286 ||
adoucir, fléchir : Suet. Aug. 79.