præcellō, ĕre,

¶ 1 intr., exceller, être supérieur : Lucr. 2, 161 ; Liv. 5, 27, 1 ; Tac. Ann. 3, 24 ||
[av. dat.] genti Tac. Ann. 12, 15, être à la tête d'une nation (commander à)

¶ 2 tr., surpasser : Tac. Ann. 2, 43 ; Papin. Dig. 50, 2, 6.