postĕāquam, conj., après que ||
[avec parf. ind.]Cic. Verr. 2, pr. 20 ;
2, 138 ; 4, 31 ;
Leg. 3, 17 ;
Fam. 5, 12, 5 ;
Off. 3, 8 ;
Cæs. G. 6, 10, 4 ;
7, 82, 1
||
[av. imp. ind.]Cic. Fam. 7, 5, 1 ;
Att. 3, 19, 1 ; [av. plqpf. ind.]
Cic. Cæcil. 69 ;
Fam. 16, 11, 2
||
[av. ind. prés.] posteaquam... sumCic. Att. 2, 11, 1,
depuis que je suis..., cf. Verr. 2, 5, 103 ; [prés. hist.] Verr. 2, 2, 92
||
[avec subj.] mssCic. Pomp. 9 ;
Clu. 181 ;
Leg. 2, 64 ;
Att. 11, 12, 1 ;
Fam. 2, 19, 1 (mss MS) ||
postea vero quamCæs. G. 4, 37, 4 ;
Cic. Fam. 3, 7, 5 ;
postea autem quam
Cic. Clu. 192.
[avec parf. ind.]
[av. imp. ind.]
[av. ind. prés.] posteaquam... sum
[avec subj.] mss
postea vero quam