plŭvĭus, a, um (pluo), de pluie, pluvial : Cato Agr. 2, 3 ; Cic. Mur. 22 ||
arcus pluvius Hor. P. 18, l'arc-en-ciel ||
qui fait pleuvoir [épithète de Jupiter] : Tib. 1, 8, 26.