pestĭfĕr, ĕra, ĕrum (pestis, fero), qui apporte la ruine, désastreux, fatal : res pestiferæ et pl. n. pestifera
Cic. Nat. 2, 120 ;
2, 122,
les choses funestes ; ab illo pestifero civi
Cic. Sest. 78,
par ce citoyen pestiféré ||
pestilentiel, empesté :Liv. 26, 26, 11 ;
Col. Rust. 10, 331 ;
Virg. En. 7, 570.
↣ nomin. pestiferus
Cels. Med. 2, 6.
pestilentiel, empesté :