Pĕrĭpătētĭcī, ōrum, m. (περιπατητικοί), Péripatéticiens, disciples d'Aristote : Cic. Ac. 1, 17 ||
-tĭcus, a um, des péripatéticiens : Col. Rust. 9, 3, 1 ; Gell. 1, 3, 10 ; 19, 5, 2.