Pergăma, ōrum, n. (Πέργαμα) Sen. Ag. 206 (-mum, ī, n., Sen. Ag. 421 ; -mus, ī, f., Stat. S. 1, 4, 100 ; -mos, f. Stat. S. 3, 4, 68)

¶ 1 Pergame [forteresse de Troie, et par ext., Troie], v. Troja : Lucr. 1, 476 ; Virg. En. 1, 651 ; Ov. M. 12, 445

¶ 2 Lavinia Pergama, n. pl. Sil. 13, 64, Lavinium [ville du Latium] ||
-mĕus, a, um, de Pergame : Virg. En. 3, 110 ; Pergameus Sil. 1, 47, Romain.