pĕlăgus, ī, n. (πέλαγος), la haute mer, la pleine mer ; la mer : Lucr. 4, 432 ; Virg. En. 6, 8 ||
eaux débordées d'une rivière : Virg. En. 1, 246 ||
[fig.] profusion, débordement : Varro L. 9, 33. ↣ pelagē, n. pl. Lucr. 6, 619 ||
pelagum, m. acc. C. Sev. d. Prob. Nom. 208, 18 ; Tert. Jud. 3 ; Cassiod. Var. 8, 10.