pĕcūlĭātus, a, um (peculium), qui a un pécule : Ulp. Dig. 19, 1, 13 ||
qui a du bien : Pollio d. Cic. Fam. 10, 32, 1 ; Apul. M. 10, 17 ||
[sens priap.] bien pourvu : Priap. 52, 7.