partĭceps, ĭpis (pars, capio), participant, qui a une part de, qui partage [avec gén.] : divinationum duo sunt genera, unum, quod particeps est artis, alterum, quod arte caret Cic. Div. 1, 34, il y a deux sortes de divinations, l'une où l'art a une part, l'autre d'où l'art est absent, cf. Cat. 3, 14 ; Prov. 44 ; Or. 21 ; Tusc. 4, 10 ||
esse alicui participem alicujus rei Curt. 6, 6, 36, être pour qqn participant à qqch. = participer avec qqn à qqch. ; Natalis particeps ad omne secretum Pisoni erat Tac. Ann. 15, 50, Natal était le confident de Pison pour tous les secrets ||
subst. m., associé, compagnon, camarade : Pl. Most. 312 ; Ps. 588 ; meus particeps Ter. Haut. 150, celui qui partage avec moi, cf. Cic. Att. 9, 10, 5.