oscĕn, ĭnis, m. (obs, cano), oscène [tout oiseau dont le chant servait de présage] : Cic. Div. 1, 120 ; Fam. 6, 6, 13 ; Hor. O. 3, 27, 11. ↣ f. Varro L. 6, 67 ; Plin. 10, 43 ; cf. Fest. 197, 8.