Œnōtrus, ī, m., ancien roi de l'Œnotrie : Serv. En. 1, 532 ||
-trĭus, a, um, œnotrien, italien, romain : Virg. En. 7, 85 ||
ou -trus, a, um, Virg. En. 1, 532 ||
-trī, m. pl., les Œnotriens : Plin. 3, 71.