ŏbœdĭō, īvī ou ĭī, ītum, īre (ob, audio), intr.,

¶ 1 prêter l'oreille [alicui, à qqn] = suivre ses avis : Nep. Dat. 5, 4

¶ 2 obéir, être soumis : magistratibus Cic. Leg. 3, 5, obéir aux magistrats ; voluptatibus Cic. Rep. 6, 28, être esclave du plaisir ; alicui ad verba Cic. Cæc. 52, obéir à qqn selon la lettre ; [pass. impers.] utrimque enixe obœditum dictatori est Liv. 4, 26, 12, des deux côtés, on s'empressa d'obéir au dictateur ||
ramus obœditurus Plin. 17, 137, rameau docile, flexible ||
[avec acc. de relat.] hæc omnia Apul. M. 10, 17, obéir relativement à tout cela. ↣ fut. arch. obœdibo Afran. 206.