nŭrŭs, ūs, f. (cf. νυός), belle-fille, bru : Ter. Hec. 201 ; Cic. Phil. 2, 58 ; Virg. En. 2, 501 ||
fiancée d'un fils : Dig. 23, 2, 12 ||
femme d'un petit-fils : Dig. 23, 2, 14 ||
[poét.] jeune femme : Ov. Ars 3, 248 ; M. 2, 366 ; Mart. 4, 75, 2 ; Luc. 1, 146. ↣ dat. nuru Tac. Ann. 6, 23.