nŏverca, æ, f. (novus), belle-mère, marâtre : Cic. Clu. 199 ; Off. 3, 94 ; Quint. 2, 10, 5 ; Virg. B. 3, 33 ; [prov.] apud novercam queri Pl. Ps. 314, se plaindre à une marâtre = vainement ||
[fig.] marâtre : Vell. 2, 4, 4 ; Quint. 12, 1, 2.