mūnītus, a, um, part.-adj. de munio, défendu, fortifié, protégé : Cic. Verr. 2, 5, 39 ; n. pl., rempart : Lucr. 3, 498 ||
-ior Cic. Q. 2, 3, 3 ; -issimus Cæs. G. 5, 57, 1 ; Cic. Verr. 2, 2, 4.