mūgītŭs, ūs, m. (mugio), mugissement, beuglement : Virg. G. 2, 470 ; Ov. M. 7, 597 ||
[fig.] mugissement, grondement, bruit fort : Cic. Div. 1, 35 ; Plin. 18, 360 ; Stat. Th. 10, 263.