1 mordĭcŭs (mordeo), adv., en mordant, avec les dents :
Pl. Capt. 605 ;
Varro R. 2, 7, 9 ;
Cic. Nat. 2 ;
124 ; Q. 3, 4, 2
||
[fig.] opiniâtrement, obstinément : rem mordicus tenereCic. Ac. 2, 51,
tenir bon sur un point, cf. Fin. 4, 78.
[fig.] opiniâtrement, obstinément : rem mordicus tenere