mīrĭfĭcus, a, um (mirus, facio), étonnant, prodigieux, extraordinaire : [pers.] Cic. Att. 4, 11, 1 ; [choses] Cic. Fam. 3, 11, 3 ; Div. 2, 47 ; Cæs. C. 3, 112, 1 ||
-ficissimus et -ficentissimus Ter. Phorm. 871 ; Aug. Civ. 18, 42.