Massĭcus, ī, m. (Massica, ōrum, Virg. En. 7, 726), Massique [montagne célèbre pour son vin] : Cic. Agr. 2, 66 ; Liv. 22, 14 ||
Massĭcum vīnum ou Massĭcum, ī, n., vin du Massique : Hor. O. 1, 1, 19 ; 2, 7, 21 ; ou Massicus umor Virg. G. 2, 143.