mānsuēs, suētis et suis, adj. [arch.] = mansuetus : Acc., Cat. d. P. Fest. 154 ; Gell. 5, 14, 21 ||
acc. sing. et pl. mānsuem, mānsuēs Varro Men. 364 ; Apul. M. 11, 8 ; 7, 23 ||
acc. mānsuētem Pl. As. 145.