magnănĭmus, a, um (magnus, animus), magnanime, noble, généreux [personnes] : Cic. Off. 1, 63 ; 65 ; 88 ; Tusc. 4, 61 ; [choses] Gell. 6, 19, 1. ↣ gén. pl. magnanimum Virg. En. 3, 704, etc.