măgistrātŭs, ūs, m. (magister),

¶ 1 charge, fonction publique, magistrature : Cic. Læl. 63 ; Planc. 61 ; v. petere, inire, adipisci, gerere, obtinere, dare, mandare, deponere

¶ 2 fonctionnaire public, magistrat : Cic. Pis. 35 ; Off. 1, 124 ; Leg. 3, 15 ; Nep. Hann. 7, 2 ||
sing. collectif = administration : Nep. Them. 7, 4 ; Lys. 4, 3.