Lŭcŭmō (et sync. Lucmō ou Lucmōn), ōnis, m.,

¶ 1 Lucumon [allié de Romulus] : Cic. Rep. 2, 14 ||
nom que porta Tarquin l'Ancien avant de s'établir à Rome : Liv. 1, 34, 1 ||
autre du même nom : Liv. 5, 33, 3 ||
chef de tribu chez les Étrusques : Serv. En. 2, 270 ; 8, 475 ; Prop. 4, 1, 29 ||
[fig.] Samius Lucumo Aus. Ep. 4, 68, Pythagore

¶ 2 possédé, insensé : P. Fest. 120.